Dinimizde evlât edinilenin aslî nesebinin zayi edildiği, evlât edinenlerin nesebine kaydedildiği, hukukî bir takım sonuçlar doğuran evlatlık müessesesi kabul edilmemiştir(Ahzâb, 33/4-5; İbn Mâce, Hudûd, 36). Bununla beraber kimsesiz çocukların evlâtlık adı altında ve hiçbir hukukî sonuç doğurmaksızın hayırsever kimseler tarafından bakılıp büyütülmesi de mümkündür.

Evlat edinenle evlatlık arasında, bu ilişki sebebiyle bir evlenme engeli doğmamaktadır. Evlat edinilen çocuk ile evlat edinen aile arasında bir kan bağı veya süt hısımlığı yoksa buluğ çağına erişmesinden sonra ilişkileri mahremiyet kurallarına uygun olmalıdır; erkek ile kadın yalnız kalmamalı, tesettür kurallarına uymalıdırlar. Ancak bakımı üstlenilen çocuk, süt emme çağında (0-2 yaş arasında) emzirilirse, emziren kadının ve kocasının süt çocuğu olmuş olur (Serahsî, el-Mebsût, V, 136).

Ayrıca evlât edinenle evlâtlık arasında tek veya çift taraflı bir mirasçılık ilişkisi de yoktur. Aralarında mirasçılık söz konusu olmadığından, evlat edinenler hayatta iken diledikleri kadar malı evlatlık olarak büyütülen çocuğa hibe edebilecekleri gibi, mallarının üçte birini vasiyet yoluyla da bırakabilirler (Mevsılî, el-İhtiyâr, İstanbul, III, 48; IV, 62).

Kaynak: Diyanet İşleri Başkanlığı