Zira, ahlaki ilkeler ve dini değerlerden soyutlanarak yapılan çalışmalar, insanlığa fayda yerine zarar getirir. Bu itibarla, insanlığın hayrına olan genetik araştırmalar da İslam dinince tasvip edilmekle birlikte, bu araştırmaların insan neslini ve tabiatın dengesini bozacak şekilde yapılması kabul edilemez.

Embriyo, insanın maddi kaynağını oluşturduğundan, dış dünyadaki insanın sahip olduğu keramet ve itibara sahip bulunmaktadır. Bu nedenle, icbar edici bir gerekçe yokken, insan embriyosunun öldürülmesi veya deney aracı olarak kullanılması ahlakî olmadığı gibi dinen de hoş görülemez.

Diğer taraftan, genetik araştırmalar çerçevesinde, tedavi amacıyla kök hücre üretiminde, kemik iliğinden alınan hücrelerin de kullanılabileceğinin ortaya çıkması, bu çalışmalarda insan embriyosunun kullanılmasının zorunlu olmadığını göstermektedir.

Buna göre;
1.     Genetik araştırmaların yapılması dinen caiz olmakla birlikte, insan embriyosunun deney aracı olarak kullanılması doğru olmadığından, araştırmaların olabildiğince insan dışındaki canlılar ve embriyoları üzerinde yapılması,

2.     Kusurlu ve bozuk hücrelerin yerine sağlam hücre ve dokuların üretilerek parkinson, alzheimer, omurilik yaralanmaları, şeker ve kalp hastalıkları gibi pek çok hastalığın tedavisi ve ilaç sanayiinde yeni ilaçların gelişimi ve test edilmesi amacıyla kök hücresi üretiminin, insan dışındaki canlılardan veya insan embriyosu yerine canlı insandan alınan hücreden yapılması yönüne gidilmesi,

3.     İrsi hastalıkların teşhisi amacıyla embriyo üzerinde genetik tahlil yapılması caiz olmakla birlikte, bir hastalığın teşhis edildiği gerekçesiyle embriyonun yok edilmesi caiz değildir. Bu durumda, tedavi yönünde araştırma ve çalışmaların yapılması uygun olur.

Kaynak: Diyanet İşleri Başkanlığı