Yanan ormanlar, yüreğimizi yakmakla beraber, er veya geç telafi edilebilir. Asıl yangın milletin ar damarında. Bu milletin evlatlarının dini imanı yanıyor. Onları öyle bir putlaştırmışız ki, Allah Kutsal Kitabımızda Taha Suresi 132. Ayet ile "Ailene namazı emret, sen de onu sebatla kıl!. Senden bir rızık istemeyiz, sana rızık veren biziz.
Mutlu son, kendini yanlışlardan koruyan içindir." dediği halde biz, bırakın namazı emretmeyi, hakkı tavsiye etmeyi, yeter ki, elimizin altında olsun düşüncesiyle her türlü absürt taleplerine eyvallah diyoruz. Sonuç ise bugün içinde yaşadığımız ortam. Anasına bakıyorsun tepeden tırnağa kapalı, yanında gezdirdiğine bakıyorsun, eyvah eyvah...
Şimdi deprem desem, fay diyecekler!
Yangın desem; sıcaklar, hainler bilmem daha neler diyecekler!
Sel desem; havalar, iklim değişikliği falan filan diyecekler!
Allah desem; hadi oradan ne alakası var diyecekler!
Sonuç itibarıyla kim ne derse desin bütün çektiklerimiz, kendi ellerimizle ortaya koyduklarımızın sonucudur. Çünkü bizi yoktan var eden bunun böyle olduğunu söylüyor...